Nieuwe woning

Het is zaterdagavond. Ik heb Sara zojuist sondevoeding gegeven, geknuffeld en op bed gelegd. Ach wat heeft ze toch een heerlijk knuffelgehalte.
Het voelt onwennig, maar ik heb sinds tijden weer eens een moment voor mezelf. Susanne is vanavond met een vriendin uit eten in de stad.
Ik zet een kop koffie en klap mijn laptop open. Voor me staat een enorme foto van Susanne, Sara en mij op de grond. Deze foto heb ik Susanne voor haar verjaardag gegeven. Terwijl ik een slok van mijn koffie neem besef ik mij wat wij als gezin de afgelopen vier maanden voor elkaar hebben gekregen. We hebben keihard gewerkt aan onze nieuwe woning. Wat is er veel gebeurd.

Geen nieuws is goed nieuws

De afgelopen vier maanden hebben jullie weinig van ons gehoord. Ik had simpelweg geen tijd om te schrijven. Vanaf de sleuteloverdracht staat elke dag in het teken van de verbouwing van onze nieuwbouwwoning.
Het is de meest intensieve periode van mijn leven. Ik voel me soms een zorgverlener, hoofuitvoerder en vader in één. Waarvan ik het uitvoerders schap een onverwacht leuke rol vind.
De mensen op de bouw beginnen mij ook steeds serieuzer te nemen. De stukadoor vroeg mij laatst, ‘meneer bent u de hoofd aannemer?’. Ik begon te lachen en antwoorde, ‘Nee meneer, ik ben de vader van Sara. Wij zijn de bewoners van deze woning’. Zo serieus word ik dus op de bouw genomen, haha.

Het is geweldig om samen met zoveel betrokken mensen zo’n prachtige woning te mogen bouwen. Iedereen draagt op zijn eigen manier een steentje bij. Althans zo voelt het voor mij.
Mijn neef legt samen met veel inspanning van mijn vader een prachtige tuin voor ons aan. Vier weken lang zie ik mijn familie met enorm veel liefde voor ons werken. En niet alleen mijn neef en mijn eenenzeventig jarige vader. Onze timmerman, tegelzetter, stukadoor, loodgieter, betonfrezer en elektricien doen stikkend hun best.

Nieuwe woning

Susanne en ik zeggen vaak tegen elkaar ‘wij hebben weinig geluk gehad met onze kinderwens, maar we hebben onwijs veel geluk gehad met onze woning’. Het voelt als een geschenk uit de hemel. Het is fijn om nooit meer de onzekerheid te voelen hoe wij Sara naar boven moeten tillen. Nooit meer hoeven te twijfelen hoe wij Sara zonder tillift moeten verplaatsen. Ik noem dit de minderzichtbare zorgen, maar het zijn de zorgen die ons jarenlang onzeker hebben gemaakt.

Nog geen jaar na de geboorte van Sara kochten wij onze nieuwe woning. De nieuwe woning bezorgt ons kansen, maar ook risico’s. Risico’s waar ik liever niet over schrijf, maar ze zijn er wel. Met name bij mij is er altijd een angst geweest dat wij Sara voor de definitieve oplevering van de woning zouden kunnen verliezen. De angst dat wij na een intensieve verbouwing zonder Sara in een aangepaste woning zouden wonen. Natuurlijk weet ik dat ik anders moet denken, maar deze gevoelens zijn er soms wel.

Gelukkig gaat het goed met Sara. Susanne en ik durven inmiddels allebei volledig op Sara te vertrouwen. Wij zijn gegroeid in dit proces. Ik merk dat de komst van onze nieuwe woning verschillende zorgen en angsten doet verdwijnen. Het voelt voor het eerst alsof we een nieuwe start gaan maken. Een start waarin de balans tussen ons en Sara beter is verdeeld. Onze toekomst voelt weer rooskleuriger. Alsof het nu pas gaat beginnen.

Nieuw begin

Wij leven nog steeds met de dag en genieten van ieder moment. Wij genieten van de ochtendzon, een uitstekende kop koffie, een zalige maaltijd, een goed gesprek of een verrukkelijk glas wijn. Het zijn met name de kleine momenten, zoals de lach van onze dochter.
Ik merk dat wij ook meer bewust zijn van de hoogte- en dieptepunten in ons leven. Ieder moment in ons leven proberen wij te vieren. Over een tijdje willen wij samen met onze vrienden en familie onze verhuizing vieren. Eindelijk een feest waarin we de ontbrekende puzzelstukjes door het Corona virus, het uitblijven van het kraambezoek en dit absolute hoogtepunt wel kunnen leggen. Voor ons is niks meer normaal. Wij gaan de verhuizing dus vieren als een bruiloft!

Na het feest hebben Susanne, Sara en ik drie weken vrij. Die periode gaan wij rustig genieten van ons huis. Wij hebben ons voorgenomen om onze vakantieperiode in onze nieuwe woning door te brengen. Wij hebben behoefte aan rust. De rust die wij de afgelopen drie jaar niet hebben mogen ervaren. Wat een heerlijke vooruitzichten!